ΑΜΑ ΔΕΝ ΣΕ ΠΑΕΙ ΟΜΩΣ...

Πανε αρκετα χρονια , απο τοτε που ειχα επισκεφτει τετοιες μερες ενα ...παραλιακο καζινο παρεα με εναν φιλο μου.
Αλλα μαλλον ειχα ξεχασει στο σπιτι μου οποια θετικη αυρα με περιεβαλε. Αφου ξοδεψαμε αρκετα σε χρονο και χρημα (αλλα αρκετα λεμε), ειπαμε να παρουμε τον δρομο της επιστροφης. Βγαινουμε απο το καζινο εχοντας στις τσεπες μας μονο τα απαραιτητα χρηματα για τα διοδια. Η ωρα περασμενες 3 . Η βροχη επεφτε <<στρειτ>> που ελεγε και ο Ζαμπετας , και δυνατη. Παμε να παρουμε το οχημα απο το παρκινγκ. Και απο εδω και περα ομορφαινει ακομα πιο πολυ η νυχτα μας. Το λαστιχο ηταν πιτα. Τα γαλλικα που ξεστομισαμε δεν τα αναφερω. Η γκινια μας συνεχιζοτανε και εξω απο το καζινο. Μεσα στην βροχη αλλαξαμε λαστιχο και φυγαμε. Γιναμε παπια. Ευτυχως δεν συνεβη και τιποτα αλλο μεχρι να γυρισουμε.Με την ατυχια που ειχαμε εκεινη την βραδια ,δεν θα μου φαινοταν απιστευτο ακομα και μετεωριτης να χτυπαγε το παρμπριζ. Δεν ξερω αν αυτο μου εγινε μαθημα.Αλλα απο εκεινη την βραδια δεν εχω ξαναεπισκεφτει καζινο τετοιες μερες.